ZUIDELIJKE
KAALKOPIBIS
Geronticus calvus
Behendige snavel
Kaalkopibissen zijn vaak te zien in gebieden met begraasde graslanden. Tussen het korte gras gaan ze op zoek naar voedsel en prikken ze met hun gevoelige snavel in de grond. Het komt ook wel eens voor dat ze met hun lange snavel, behendig oude koeienvlaaien omdraaien en de mestkevers of andere insecten opeten die zich te goed doen aan de koeienvlaai.
Eigenschappen van de Zuidelijke kaalkopibis
Leefgebied
Kaalkopibissen leven in hooggelegen graslanden in het noord oosten van Zuid Afrika.
Steile kliffen
Kaalkopibissen bouwen hun nest op de steile richels en kliffen van rotsen. Het nest van de kaalkopibis is een platform van takken, de binnenkant van het nest wordt voorzien van zachte vegetatie zoals grassen. Doorgaans worden er 2-4 eieren gelegd die na een broedduur van zo’n 30 dagen uitkomen. Beide ouders zorgen voor de jongen en brengen voedsel naar het nest. Na ongeveer 2 maanden is het verenkleed van de jonge ibissen dusdanig ontwikkeld dat ze hun eerste vlucht maken en vliegen ze uit.
Adopteer de Zuidelijke kaalkopibis
GaiaZOO vindt dat het welzijn van de dieren altijd op de eerste plaats komt. Daarom leven de dieren in ruime, groene verblijven waarin zij hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Om hun leven in GaiaZOO nóg uitdagender te maken bieden we de dieren vanuit de giften van de dieradopties diverse vormen van gedragsverrijking aan.
Lange borstveren
Het mannetje kiest een nestplaats, bereid deze voor en probeert vervolgens een beschikbaar vrouwtje te lokken door met zijn lange borstveren te wuiven en laat een laag geroep horen. Als een koppel zich heeft gevormd versterken ze hun band door een paringsdans van buigingen en poetsen ze elkaars veren.
Botsingen met elektriciteitskabels
Door groeiende intensieve landbouw, verlies van leefgebied en pesticiden gaat het aantal Zuidelijke kaalkopibissen al langere tijd achteruit. Op sommige plekken broeden de vogels op elektriciteitspalen, waardoor volwassen en jonge dieren omkomen door botsingen met kabels. Op deze plekken treffen natuurorganisaties en overheden maatregelen om dit te voorkomen. Ook wordt er vanuit Birdlife South Africa onderzoek gedaan naar de populaties om belangrijke gebieden in kaart te brengen, zodat deze kunnen worden beschermd.
Of een diersoort bedreigd is en hoe erg, wordt bepaald door de wereldwijde organisatie voor natuur: de Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN). Zij geven op de zogenaamde ‘Rode Lijst’ aan of plant- en diersoorten wel of niet worden bedreigd. De Zuidelijke kaalkopibis heeft de status ‘kwetsbaar’. Dat betekent dat hun aantallen sterk achteruit gaan en de soort het risico loopt om bedreigd te worden.
EEP | Managementprogramma
Het EAZA Ex situ Program (EEP) is een Europees managementprogramma voor (bedreigde) diersoorten. Binnen de EEP’s wisselen EAZA dierentuin hun dieren actief uit met elkaar. Zo kunnen we een genetisch gezonde populatie behouden. Daarnaast werken we ook samen op het gebied van educatie, onderzoek en natuurbehoud.
De Zuidelijke kaalkopibissen in GaiaZOO zijn onderdeel van het EEP managementprogramma.
