STEKELVARKEN
Hystrix indica
Prikkelbaar
Zoals hun naam al doet vermoeden hebben deze dieren scherpe stekels. Die stekels zijn een belangrijk verdedigingsmechanisme. Als een stekelvarken denkt dat er gevaar dreigt, schudt hij zijn stekels los. Hierdoor lijkt hij groter. Dan stampen ze met hun poten op de grond en maken grommende geluiden. Als imponeren niet werkt, gaan ze nog een stapje verder. Ze draaien de vijand de rug toe, slechts om zich snel achterwaarts te bewegen en hen met krachtige, dikke stekels te steken.
Leefgebied
Het stekelvarken leeft vooral op savannes, steppen, open boslanden en hooglanden. Soms komen ze zelfs voor in struikgewas en op akkergrond.
Veilige schuilplaats
Ondanks hun indrukwekkende afweersysteem zijn er roofdieren die op stekelvarkens jagen, zoals luipaarden, pythons en grote uilen. Daarom graven ze holen in het zand om overdag in te schuilen. Deze holen dienen ook als belangrijke schuilplaats voor andere dieren. Want op de savanne vlaktes is er verder weinig beschutting. Mensen vormen soms ook een gevaar voor stekelvarkens. Ze worden gevangen voor hun stekels of vlees. De stekels worden bijvoorbeeld verwerkt in armbandjes. Het vlees wordt lokaal gezien als delicatesse.
Zachte stekels?
Omdat stekelvarkens geen voorplantingsseizoen hebben, kunnen jongen het hele jaar door geboren worden. De dracht duurt ongeveer 4 maanden en er worden meestal een of twee jonge stekelvarkens geboren. Heel soms zijn dat er drie of vier. Vlak na de geboorte hebben de jongen hun ogen open en kunnen zelfs al lopen. Als de jongen geboren worden zijn hun stekels nog zacht, zodat ze hun moeder niet kunnen prikken. Na twee weken zijn de stekels helemaal uitgehard. De ouders zorgen samen voor de jongen.
Voedsel
Stekelvarkens zoeken alleen naar eten. Om genoeg eten te vinden leggen ze ’s nachts behoorlijke afstanden af. Soms wel 15 kilometer per nacht. Ze eten allerlei planten en ook plantenwortels, knollen en gevallen vruchten. Daarbij willen ze nog wel eens iets pikken van landbouwgewassen, zoals maïs en komkommers. Ondanks het feit dat het herbivoren zijn, eten ze heel af en toe ook wel eens een insect. Daarnaast knagen ze zo nu en dan op botten, hierdoor krijgen ze calcium binnen en kunnen ze hun tanden slijpen.