MARMERANOLIS
Anolis marmoratus
Met zo’n 425 soorten is de anolis één van de grootste families uit de reptielenwereld. Er zijn verschillende micro-habitats waarin anolissen leven. Je hebt soorten die hoog in de toppen van de bomen leven, soorten die diverse hoogtes van de boomstam bevolken en soorten die in het lage struikgewas of op de bodem leven. Elke soort is lichamelijk perfect aangepast aan zijn eigen micro-habitat. Zo is elke anolis soort net een beetje anders.
Eigenschappen van de marmeranolis
Leefgebied
De marmeranolis komt van oorsprong voor op het eiland Guadeloupe, maar is tegenwoordig ook te vinden op andere eilanden van de Kleine Antillen. Deze dag-actieve kleine hagedissen leven daar zowel in droge gebieden, als regenwouden, mangroven, plantages, tuinen en parken. Het zijn behendige klimmers die een voorkeur geven aan gebieden met dichte plantengroei. Hun felle groene kleur biedt een perfecte camouflage tussen de groene bladeren van de bomen. Marmeranolissen vermijden plekken zonder bomen..
Van kleur veranderen
Marmeranolissen kunnen net als kameleons van kleur veranderen! Deze verandering is meestal het gevolg van weersomstandigheden of stemming. De huidflap onder de keel van anolissen wordt een keelwam genoemd. Deze is bij mannetjes groter en feller gekleurd dan bij vrouwtjes. Ze gebruiken deze keelwam bij het verdedigen van het territorium en om aandacht te trekken van vrouwtjes. Onder de tenen van anolissen zitten hechtlamellen. Hiermee blijven ze als het ware vastgeplakt zitten aan gladde oppervlakken, zoals bladeren.
Adopteer de marmeranolis
GaiaZOO vindt dat het welzijn van de dieren altijd op de eerste plaats komt. Daarom leven de dieren in ruime, groene verblijven waarin zij hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Om hun leven in GaiaZOO nóg uitdagender te maken bieden we de dieren vanuit de giften van de dieradopties diverse vormen van gedragsverrijking aan.
Staart afwerpen
Als een marmeranolis aangevallen wordt door een roofdier, zoals een vogel of slang, dan kan hij zijn staart loslaten. Dit heet ‘autotomie’. De staart blijft bewegen, waardoor de aanvaller in de war wordt gebracht en de marmeranolis snel weg kan vluchten. De staart kan gedeeltelijk weer terug aangroeien, maar blijft vaak kleiner en is anders van kleur.
Gelijk zelfstandig
Marmeranolissen eten allerlei kleine insecten en spinnen. Het zijn actieve jagers, die behendig door de bomen en het struikgewas klauterenop zoek naar prooidieren. Ook eten ze zo nu en dan wat zacht fruit en drinken ze nectar uit bloemen. Jonge anolissen die net uit het ei komen zijn direct zelfstandig en moeten zich snel verstoppen in het struikgewas. Daar zijn ze veilig voor roofdieren en grotere soortgenoten. Marmeranolissen zijn namelijk kannibalistisch en eten soms jonge soortgenoten.
