BOLIVIAANSE DOODSHOOFDAAP
Saimiri boliviensis
Goede communicatie
Je hoort Boliviaanse doodshoofdapen meestal eerder dan dat je ze ziet. Ze maken 26 verschillende soorten geluiden waarmee ze communiceren. Met sommige geluiden kunnen ze hun soortgenoten alarmeren bij gevaar, andere geluiden worden gemaakt bij het paren. Ze kunnen elkaar zelfs duidelijk maken dat ze boos zijn of pijn hebben.
Naast communiceren via geluiden, gebruiken ze chemische signalen. Dit zijn geursignalen die ze bijvoorbeeld inzetten om hun weg te vinden.

Leefgebied
De Boliviaanse doodshoofdaap komt voor in tropische regenwouden. Ze leven vooral in de middelste laag van de bomen waar ze beter beschut zijn tegen roofvogels.

Poep-boompjes
Deze kleine primaten eten voornamelijk insecten en fruit. Daarmee spelen ze een belangrijke rol in het ecosysteem en helpen het bos te verjongen. In het fruit dat ze eten zit niet alleen sappig vruchtvlees, maar ook zaden. Als de Boliviaanse doodshoofdapen zo’n stuk fruit eten, komen de zaadjes er via de ontlasting weer uit. En als de poep met zaadjes op een gunstige plek terecht komen, kan er op die plek weer een nieuwe boom of struik groeien.

Toch niet zo klein
De jongen van Boliviaanse doodshoofdapen zijn in verhouding erg groot bij de geboorte. Een pas geboren jong weegt ongeveer 100 gram. Dat is al snel 10% van het lichaamsgewicht van zijn moeder! Direct na de geboorte draagt ze haar jong dag en nacht met zich mee. Soms neemt een ander vrouwtje uit de groep het jong tijdelijk over. Zo kan de moeder wat makkelijker op zoek naar eten.