In de gesloten dierentuin hoor je overal de vogels zingen, ze zijn druk in de weer en op zoek naar hun nieuwe partner om een nestje mee te bouwen en jongen mee groot te brengen. Vlinders zijn uit hun schuilplaats gekomen. De eekhoorns zijn op zoek naar voedsel, maar hebben moeite zich te verstoppen tussen de grotendeels nog bladerloze takken van de bomen. Zelfs de waterhoentjes doen al pogingen om een nest te maken op de beschermkorf van de waterafvoer in de gracht bij de penseelzwijnen. De lente is begonnen en de natuur komt tot leven.
Jammer dat zo veel mensen deze mooie periode in GaiaZOO moeten missen. De stilte heeft echter wel iets magisch, je hoort de wind die door de takken waait, zingende vogels en soms als je goed luistert hoor je dieren die elders in het park zitten. Voor ons als dierverzorgers van de savanne zijn dat normaal gesproken de flamingo’s, want die lijken de hele dag door gesprekken te hebben. Toch heeft de stilte ook iets ongemakkelijks. Je mist de mensen die op het terras zitten te genieten, maar ook de vragen van enthousiaste bezoekers die graag meer over de dieren en hun leven in de dierentuin willen weten.
Als dierverzorger mogen wij ons gelukkig prijzen. In deze rare periode werken wij lekker buiten in een prachtig park waar we met mooi weer in onze pauzes op de mooiste plekken kunnen gaan zitten – en rustig naar de dieren mogen kijken. Overigens kijken de dieren ook meer dan anders naar ons. Waar ze voorheen moeite hadden de verzorgers tussen de rest van de mensen te herkennen, is nu elke persoon die langskomt interessant voor ze. Hopelijk kunnen er snel weer meer mensen van de in- en uitheemse natuur in GaiaZOO genieten.
