Home » Een nieuwe diersoort voor GaiaZOO: de Mhorrgazelle
Sinds deze week is GaiaZOO een diersoort rijker! Op de Afrikaanse savanne graast sinds kort naast giraffen, struisvogels en grote kudu’s, de ernstig bedreigde Mhorrgazelle. De Mhorrgazelle staat zwaar onder druk. Hun aantallen in het wild zijn drastisch afgenomen en deze diersoort is nu door de IUCN geclassificeerd als ernstig bedreigd. Naar schatting leven er nog maar zo’n 200 Mhorrgazelles in het wild. Dit komt door de intensieve jacht, overbegrazing, verlies van leefgebied en toenemende droogte.
Gelukkig zijn er beschermingsprojecten opgezet, waarbij Mhorrgazelles die onderdeel zijn van het EEP managementprogramma vanuit dierentuinen worden geherintroduceerd in beschermde gebieden. Deze herintroductieprojecten spelen een cruciale rol in het behoud van deze bijzondere dieren. Door plek te bieden aan deze dieren, behouden we samen met andere dierentuinen een reservepopulatie om uitsterven te voorkomen. Dat samenwerkingen tussen dierentuinen van groot belang zijn, mag duidelijk zijn. GaiaZOO ontving dan ook een Mhorrgazelle uit een dierentuin in Zweden en mocht een Mhorrgazelle uit het Rotterdamse Diergaarde Blijdorp ontvangen.
Deze bijzondere soort gazelle leeft in de uitgestrekte, dorre vlaktes van de Sahara woestijn, waar water schaars is en de hitte ongenadig. Deze elegante dieren zijn meesterlijk aangepast aan het harde leven in een van de droogste gebieden ter wereld. Ze hebben een fascinerend overlevingsmechanisme ontwikkeld: in plaats van water drinken, halen ze het meeste vocht uit hun voedsel, zoals bladeren, kruiden en woestijngrassen.
Mhorrgazelles leven in kleine kuddes, waarin een fijne balans tussen mannetjes en vrouwtjes bestaat. Ze communiceren met elkaar via geuren en lichaamstaal. Maar het is vooral het dominante mannetje dat de aandacht trekt. Hij laat zijn kracht zien door middel van indrukwekkende schijngevechten met rivaliserende mannetjes, of zelfs met struiken en takken. Toch blijft hun toekomst onzeker. De kuddes die terug worden uitgezet in het wild worden nauwlettend gevolgd door onderzoekers, in de hoop dat ze weer een stabiele populatie kunnen vormen.
