Sterke geur
Je ruikt witlip pecari’s eerder dan dat je ze ziet. Ze hebben namelijk een speciale geurklier op hun rug. Door elkaar te poetsen wordt deze klier gestimuleerd. De pecari’s verspreiden de geur niet alleen binnen hun groep, maar ook in de omgeving. Zo laten ze een geurspoor achter binnen hun territorium. Maar dit wordt ook opgepikt door roofdieren. Bij gevaar proberen witlip pecari’s zich groot te maken om hun belager te intimideren. Hierbij zetten hun lange rugharen helemaal rechtop.
Leefgebied
De witlip pecari komt voor in tropisch regenwoud en droog bos of savanne en leeft vaak in de buurt van water. In sommige delen van hun leefgebied komen ze ook voor langs de kust.
Grote groepen
Net als veel andere varkensachtige zijn witlip pecari’s sociale dieren. Ze leven in groepen van gemiddeld 100 pecari’s en soms worden groepen van wel 200 dieren gespot! In het droge seizoen is er minder voedsel te vinden. De grote groepen splitsen zich dan op in kleinere groepjes. Zo zorgen ze ervoor dat elk dier eten kan vinden.
Landschapsarchitect
Witlip pecari’s hebben veel invloed op hun omgeving. Ze zijn in bijna alle lagen van het voedselweb terug te vinden. Ze zijn prooidier, maar ook roofdier en hebben een hele grote bijdrage in het verspreiden van zaden. Witlip pecari’s eten wel 144 verschillende soorten planten (en hun vruchten)! Ook help hun wroetgedrag om de grond vruchtbaar te houden. Het zijn de onmisbare landschapsarchitecten van het regenwoud!
Ontbossing
Ontbossing voor landbouw of veeteelt en jacht zijn de voornaamste oorzaken van de achteruitgang van het aantal witlip pecari’s. Deze kwetsbare diersoort heeft uitgestrekte stukken bos nodig om voldoende voedsel te vinden. Daarnaast zorgt ontbossing ervoor dat stropers de pecari’s makkelijker kunnen vinden. De laatste jaren is meer onderzoek gedaan naar witlip pecari’s waardoor hun leefgebied beter beschermd kan worden. Toch zijn er nog veel landen waar de beschermingsmaatregelen nog niet volstaan om de achteruitgang te stoppen.
Of een diersoort bedreigd is en hoe erg, wordt bepaald door de wereldwijde organisatie voor natuur: de Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN). Zij geven op de zogenaamde ‘Rode Lijst’ aan of plant- en diersoorten wel of niet worden bedreigd. De witlip pecari heeft de status ‘kwetsbaar’. Dat betekent dat hun aantal sterk achteruit gaat en de soort het risico loopt om bedreigd te worden.