GROEN-ZWARTE
PIJLGIFKIKKER
Dendrobates auratus
IUCN-status: Veilig ▶
Giftige mieren
Deze dag actieve kikkers zijn erg beweeglijk en voortdurend op zoek naar voedsel. Dit doen ze voornamelijk op de bosbodem. Het overgrote deel van het dieet bestaat uit mieren. Deze mieren bevatten grote hoeveelheden gif. De kikkers gebruiken dit gif om hun eigen gif te maken, dat ze uitscheiden via hun huid. Naast mieren eten de volwassen dieren ook allerlei andere kleine insecten of ongewervelden. Die vangen ze gemakkelijk met behulp van hun goede zicht en plakkerige tong. De kikkervisjes eten kleine ongewervelde diertjes uit het water.
Eigenschappen van de groen-zwarte pijlgifkikker
Leefgebied
De groen-zwarte pijlgifkikker komt van nature voor in Colombia, Costa Rica, Nicaragua en Panama en leeft in tropische bossen. Ze zijn ook door mensen geïntroduceerd op het eiland Hawaï, waar ze goed gedijen. Deze pijlgifkikkers leven niet alleen op de bosbodem, ze kunnen ook goed klimmen en zijn dus ook hoger in de bomen te vinden. Ze hebben een voorkeur voor een plek in het regenwoud waar water te vinden is, zoals stroompjes of poeltjes.
Handig gif
De felle kleuren van de huid waarschuwt roofdieren: pas op, ik ben giftig en dus niet eetbaar. De lokale bevolking smeert het gif van deze kikker al lange tijd op hun wapens om op die manier succesvoller te jagen. Er wordt ook onderzoek gedaan naar de bruikbaarheid van dit gif voor pijnmedicatie. Het medicijn is ongeveer tweehonderd keer krachtiger dan morfine bij het tegengaan van pijn en het vertoont geen verslavingsbijwerkingen.
Adopteer de groen-zwarte pijlgifkikker
GaiaZOO vindt dat het welzijn van de dieren altijd op de eerste plaats komt. Daarom leven de dieren in ruime, groene verblijven waarin zij hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Om hun leven in GaiaZOO nóg uitdagender te maken bieden we de dieren vanuit de giften van de dieradopties diverse vormen van gedragsverrijking aan.
Een vrouwtje lokken
Tijdens het regenseizoen zijn de groen-zwarte pijlgifkikkers druk met de voortplanting. In die periode verdedigen de mannetjes een territorium. Het mannetje probeert een vrouwtje te lokken door het maken van een trillend geluid. Na de paring legt het vrouwtje ongeveer zes eieren. Dan is het aan het mannetje om voor de eitjes te zorgen. Hij controleert regelmatig of de eitjes veilig en vochtig genoeg zijn.
Broedzorg
Wanneer de eitjes zijn uitgekomen laat het mannetje de jonge kikkervisjes meeliften op zijn rug. Zo brengt hij ze naar een geschikte waterbron. Met behulp van een kleverig slijm, dat oplosbaar is in water, blijven de kikkervisjes op zijn rug zitten. Het mannetje kan wel tot dertig meter hoog klimmen om ze naar een bladoksel, bromelia of boomholte met stilstaand water te brengen. Daar kunnen de kikkervisjes zich zelfstandig verder ontwikkelen tot volwassen kikkers.
