EUROPESE
OEHOE
Bubo bubo
IUCN-status: Gevoelig ▶
Terug in Nederland
Tot voor kort was de Europese oehoe uitgestorven in Nederland. Ze werden (deels opzettelijk) vergiftigd, omdat ze door veehouders als schadelijk werden gezien. Na afwezigheid van ruim 100 jaar vestigde zich eind vorige eeuw weer een koppel in de ENCI groeve bij Maastricht. Dankzij beschermingsmaatregelen gaat het nu gelukkig een stuk beter. Alleen in Limburg zijn al 30 territoria bekend.
Of een diersoort bedreigd is en hoe erg, wordt bepaald door de wereldwijde organisatie voor natuur: de Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN). Zij geven op de zogenaamde ‘Rode Lijst’ aan of plant- en diersoorten wel of niet worden bedreigd. Wereldwijd gezien heeft de Europese oehoe de status ‘niet bedreigd’. Op de Nederlandse Rode Lijst heeft de Europese oehoe de status ‘gevoelig’.
Eigenschappen van de Europese oehoe
Leefgebied
Europese oehoes leven in open en gevarieerde bossen, heuvels, steppen en ravijnen/groeves met steile rotswanden. In dichtbevolkte gebieden jagen ze soms in steden op duiven.
Adopteer de Europese oehoe
GaiaZOO vindt dat het welzijn van de dieren altijd op de eerste plaats komt. Daarom leven de dieren in ruime, groene verblijven waarin zij hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Om hun leven in GaiaZOO nóg uitdagender te maken, bieden we de dieren vanuit de giften van de dieradopties diverse vormen van gedragsverrijking aan.
Geruisloos
Dankzij hun bijzondere verenkleed kunnen oehoes en andere uilen geruisloos vliegen! Uilen hebben drie verschillende type veren de bijdragen aan het vermogen om geruisloos te vliegen. Aan de voorkant van de vleugel zitten stijve veren die gemakkelijk door de lucht ‘snijden’. De veren aan de achterkant van de vleugel hebben een zachte, franjeachtige rand die de luchtstroom breken. Op de bovenzijde zit een zacht, donzig verenpakket. Met name de veren met de flexibele franjerand zorgen ervoor dat uilen minder geluidsgolven veroorzaken. Zo kunnen ze hun prooien in stilte verrassen vanuit de lucht!
Geluidenonderzoek helpt oehoes
Europese oehoes maken verschillende geluiden, als je daar goed naar luistert weet je welk geluid bij welk gedrag hoort. Onderzoeker Marjon Savelsberg luistert al sinds 2016 naar oehoes in de ENCI groeve. Ze ontdekte dat je elke oehoe kunt herkennen op basis van zijn individuele roep. Zo weet ze precies welke oehoe zich waar bevindt en hoeveel er precies zijn.
Marjon analyseert deze uitkomsten om een beeld te krijgen van het verborgen leven van de Europese oehoes in Zuid-Limburg. Zo kunnen beschermingsplannen beter worden aangepast op de behoeften van de oehoe.
Het Gaia Nature Fund (GNF) steunt geluidenonderzoek naar de Europese oehoe sinds enkele jaren. We dragen bij aan geluidsrecorders en dataopslag.
Geen oren
De pluimpjes op de kop van de Europese oehoe zijn geen oren, maar veerpluimpjes! Zijn oren zitten aan de zijkant van zijn kop, verborgen onder de veren. Het ene oor zit net wat hoger dan het andere. Zo kunnen ze de afstand van geluiden beter inschatten. De veerpluimpjes hebben wel een belangrijk doel. Ze doorbreken het silhouet van de uil zodat hij beter gecamoufleerd is.
Braakbal
Europese oehoes eten een groot deel van hun prooien volledig op. Alleen egels hollen ze uit, omdat de stekels te scherp zijn. Braakballen van uilen bevatten de onverteerbare delen van de prooien van de uil: haren, veren en botjes. De grootte van de braakbal is doorgaans afhankelijk van de grootte van de soort. Onderzoekers kunnen aan de hand van braakballen achterhalen wat een uil heeft gegeten.
