AARDBEI GIFKIKKER
Oophaga pumillio
Ongediertebestrijder
De aardbeigifkikker vervult een belangrijke rol in het ecosysteem. Hij eet vooral mieren en mijten die een plaag vormen voor planten. Zo houden ze deze plaagdieren onder controle en zorgen ze ervoor dat de planten gezond blijven. De volwassen kikkers zijn giftig en worden zelden zelf prooi, maar de kikkervisjes worden wel door andere dieren gegeten. Inheemse stammen gebruiken het gif van gifkikkers op hun pijlpunten om mee te jagen.
Eigenschappen van de aardbei gifkikker
Leefgebied
De aardbeigifkikker leeft voornamelijk in de vochtige bladerlaag op de bodem van het Midden-Amerikaanse tropisch regenwoud. Ze klimmen ook geregeld in bomen en lianen. Verder zijn ze te vinden in bananen- en cacaobosjes. Mannetjes zijn zeer territoriaal en verdedigen hun territorium van ongeveer 2,5 m2 fel tegen andere mannetjes. De felrode gifkikkers met blauwe pootjes komen voor in Costa Rica, Panama en Nicaragua.
Adopteer de aardbei gifkikker
GaiaZOO vindt dat het welzijn van de dieren altijd op de eerste plaats komt. Daarom leven de dieren in ruime, groene verblijven waarin zij hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Om hun leven in GaiaZOO nóg uitdagender te maken, bieden we de dieren vanuit de giften van de dieradopties diverse vormen van gedragsverrijking aan.
Zorgzame ouders
Aardbeigifkikkers delen de zorg voor hun jongen. Het vrouwtje legt 3-5 eieren tussen de bladeren van de vochtige bosbodem. Het mannetje zorgt voor de eieren door ze vochtig te houden, te draaien en te beschermen. Dit vergroot de kans dat kikkervisjes zich kunnen ontwikkelen. Daarna draagt hij de zorg over op het vrouwtje. Zij brengt elk kikkervisje op haar rug naar een met water gevulde bromelia. Anderhalve maand lang voedt ze de kikkervisjes elke ochtend met 1 tot 5 onbevruchte eitjes.
Mannetjes van de aardbeigifkikker zijn erg territoriaal en gebruiken fluitgeluiden om hun territorium af te bakenen. Als er een mannetje toch in een ander territorium komt, volgt er een worsteling die wel 20 minuten kan duren! De worsteling eindigt als een van de kikkers op de grond is gedrukt. De verliezer verlaat het territorium. Mannetjes eten de eieren en verhuizen kikkervisjes van andere aardbeigifkikkers. Zo is de kans groter dat er meer van zijn eigen nakomelingen volwassen worden.
Worstelende gifkikkers
Giftige huid
Met hun plakkerige tong kunnen aardbeigifkikkers grote aantallen prooien vangen, wel 7 tot 14 prooien per uur! Ze eten vooral kleine insecten zoals mieren en mijten, waarvan sommige giftig zijn! Gifkikkers kunnen gif of mierenzuur omzetten en opslaan in klieren op hun rug waardoor ze zelf giftig worden. De giftige huid beschermt de kikkers tegen roofdieren, waarbij de felle rode kleur een waarschuwing is voor roofdieren.
