De diersoorten houden GaiaZOO jong. De laatste tijd zagen namelijk heel wat dieren het levenslicht in de ZOO. Zomaar een greep uit de geboortes van de afgelopen paar maanden: een dwergnijlpaard, lynxen, stokstaartjes, capibara’s, een gorilla, korenwolven, rendieren en nog veel meer. Zeker de gemiddelde leeftijd van de giraffen ging behoorlijk omlaag met een geboorte op 20 mei én een geboorte op 20 juni 2014. Voor ons als dierverzorgers zijn dit de momenten die ons vak zo mooi maken en waar we reikhalzend naar uitkijken.
Over het algemeen zijn we ruim van te voren op de hoogte van een mogelijke geboorte. Op onze afdeling (afdeling hoefdieren) hebben we bijvoorbeeld een lijst ophangen met waargenomen paringen en de draagtijden van de dieren. Op die manier kunnen we precies bijhouden wanneer een dier is uitgerekend, mocht de paring succesvol blijken. Afgelopen jaar bleken onze giraffen echter behoorlijk op hun privacy gesteld te zijn. We zagen af en toe wel wat geflirt, maar een goede dekking werd niet waargenomen. Gelukkig verraden de giraffenmoeders zich vaak op een gegeven moment toch door de toenemende buikomvang. Zodra ook de vulva een beetje opzwelt en de uier begint te groeien kun je er van uitgaan dat het jong niet meer lang op zich laat wachten.
Opeens was het moment daar. Giraffe Twiga vertoonde alle tekenen van een op handen zijnde geboorte. Elke ochtend liepen we vol verwachting het verblijf binnen in de hoop een apetrotse moeder aan te treffen, die haar jong aan je voorstelt. Maar dieren hebben altijd iets voor je in petto. Ons geduld werd dan ook nog weken op de proef gesteld. Op 20 mei was het dan eindelijk écht zover. Twiga was ’s nachts in alle rust bevallen van een jong, een vrouwtje. Ze stond bij onze eerste ontmoeting al stevig op haar poten.
Precies een maand later was het alweer zover, dit keer eerder dan we hadden verwacht. Ik genoot nietsvermoedend van mijn vrije dag, toen ik rond tien uur ’s ochtends een berichtje kreeg; Eura (onze andere giraffenvrouw) is begonnen met werpen. Vervolgens trek ik een werkshirt uit de kast, pak mijn sleutelbos en spring op de fiets, want zo’n gebeurtenis wil je niet missen! Nog geen kwartier later sta ik hijgend van het fietsen in de giraffenstal. Op dit moment zijn er alleen nog twee hoefjes zichtbaar en Eura is ogenschijnlijk kalm bezig om ook de rest van het jong ter wereld te brengen. Als dierverzorgers kunnen we op dit moment niets anders dan met ingehouden adem toekijken. Maar zodra het jong zonder problemen ter wereld is gekomen, veranderen al onze gespannen gezichten langzaam in een grote grijns.
Na een geboorte volgt een dag van intensieve observatie, zodat we 100% zeker weten dat moeder en jong het allebei goed maken. We kijken of het jong gaat staan en of het jong goed drinkt. Als alles goed gaat, komt er binnen de eerste paar dagen het magische moment dat het jong even door ons dierverzorgers vastgehouden moet worden. Hoewel dit voor de moeder vaak een spannend moment is, staan we als dierverzorgers stiekem allemaal te trappelen om een jong girafje in onze armen te houden. Voor de gemoedsrust van moeder en jong houden we het echter alleen bij het strikt noodzakelijke: het inbrengen van een chip, het bepalen van het geslacht en een snelle up-close controle. Daarna nog een snelle aai over de kop en terug naar mama.
Maar kleine giraffen worden groot, heel snel, heel groot. Eigenlijk zijn ze bij de geboorte al niet klein. Ik ben zelf niet al te groot, en zowel Philani als Sinya (zo heten de pasgeboren giraffen) keken op de dag van hun geboorte al op me neer. Maar inmiddels torenen ze al flink boven mij en de rest van de dierverzorgers uit. Dus als je ze nog wilt zien nu ze nog relatief klein zijn, moet je er snel bij zijn!…
